Analiza indykatorów jako sposób przeciwdziałania przez Oddział II SG WP ryzyku rozpętania wojny chemicznej przez Niemcy w latach 20. XX wieku

Abstrakt

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Polska stanęła przed wieloma wyzwaniami związanymi z zapewnieniem sobie bezpieczeństwa.
Najważniejszym z nich było przetrwanie w obliczu rewizjonistycznych kroków podejmowanych przez agresywnych sąsiadów,
w tym Niemcy i ZSRR. Jednym z istotnych aspektów tego zagrożenia było określenie ryzyka rozpętania przez Republikę Weimarską
wojny chemicznej przeciwko II Rzeczpospolitej. W celu poradzenia sobie z tym zadaniem wywiadowczym Oddział II SG WP
opracował wiele instrukcji, których struktura i wewnętrzna logika jest porównywalna z techniką analizy indykatorów rozwiniętą dopiero
60 lat później przez amerykańską wspólnotę wywiadowczą. Na podstawie materiałów zachowanych w Archiwum Państwowym
w Gdańsku oraz współczesnych podręczników dotyczących technik analizy informacji przedstawiono, jak oficerowie polskiego wywiadu
wojskowego na dekady przed sformalizowaniem metody analizy indykatorów opracowali własny sposób, który w zasadzie jest z nią
tożsamy. Dowodzi to niezwykłej innowacyjności i zdolności organizacyjnych formującej się dopiero służby wywiadowczej odrodzonego
państwa.