Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Informacja dla autorów Przeglądu Kulturoznawczego:

1. Materiały do “Przeglądu Kulturoznawczego” należy dostarczć w formie elektronicznej, w postaci pliku .doc lub .odt poprzez niniejsyz Panel Redakcyjny.

2. Przesłanie artykułu jest równoznaczne z oświadczeniem, że praca nie była dotychczas publikowana i nie jest przygotowywana do druku gdzie indziej.

3. Redakcja zastrzega sobie prawo do skrótów i zmian w nadesłanych tekstach (również w tytułach).

4. Artykuł powinien być wyposażony w streszczenie w języku angielskim (ok. 250 słów), słowa kluczowe w języku angielskim, bibliografię, adres do korespondencji oraz adres mailowy.

5. Zamieszczenie ilustracji (fotografii, tabel i rycin)  będzie możliwe pod warunkiem wcześniejszego dostarczenia do redakcji pisemnej zgody właściciela praw autorskich do ilstracji.

6. Tekst powinien  być napisany czcionką Times New Roman 12 punktów dla tekstu głównego (10 punktów dla przypisów), o interlinii 1,5 wiersza w tekście głównym.

7. Objętość artykułów nie powinna przekraczać 1 arkusza autorskiego (40 000 znaków ze spacjami i przypisami).

8. Osoby (autorzy, twórcy, redaktorzy itp.) wymieniane w tekście podawane są z pełnym imieniem i nazwiskiem, w przypisach podajemy inicjał imienia.

9. Cytowane w tekście i przypisach fragmenty innych prac, dokumentów bądź edycji źródłowych oddajemy czcionką prostą, biorąc całość w cudzysłów. Cudzysłowy powinny być polskie (dolny i górny). Tekst cytowany w cytacie powinien być ujęty w tzw. żabki (« »).

10. W tekście i przypisach tytuły książek, artykułów, utworów, filmów oraz dzieł artystycznych zapisujemy czcionką pochyłą (kursywa).

11. Tytuły gazet i czasopism zapisujemy czcionką prostą w cudzysłowie.

12. Zwroty w języku obcym – łacińskie, angielskie itp. należy zapisać kursywą.

13. Fragmenty, które chcemy w tekście wyróżnić zapisujemy rozstrzeloną czcionką.

14. Przypisy:

Obowiązują przypisy dolne, numeracja ciągła w obrębie całego artykułu.

Zapis cytowanej pozycji bibliograficznej powinien zawierać:

• inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł dzieła (kursywą), wydawca, miejsce i rok wydania, numer strony której dotyczy przypis:
  1 J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, przeł. K. Sawicka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2010, s. 35.
  
  
• w przypadku pracy zbiorowej: tytuł dzieła, inicjał imienia i nazwisko redaktora, miejsce i rok wydania:
  1 Nowa audiowizualność – nowy paradygmat kultury?, E. Wilk, I. Kolasińska-Pasterczyk (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
  
  
• w przypadku pracy będącej częścią większej całości:
  1 T. Meder, One plus one. Film i branding, przeł. M. Saryusz-Wolska [w:] Kino po kinie. Film w kulturze uczestnictwa, A. Gwóźdź (red.), Oficyna Naukowa, Warszawa 2010.
  
  
• w przypadku artykułu w czasopiśmie:
  1 W. F. Kittler, “Gramofon, film, maszyna do pisania, przeł. E. Klekot, “Kultura popularna” 2010 nr 3-4 (29-30), s. 154-170.
  
  

Poszczególne elementy przypisu oddzielamy od siebie przecinkami, na końcu stawiamy kropkę.

Tytuły prac cytowanych po raz pierwszy podawane są w przypisie w pełnym brzmieniu, wraz z nazwą wydawnictwa, miejscem i rokiem wydania. Przy ponownym cytowaniu pracy danego autora używamy zapisu skróconego. Cytując dzieło z poprzedniego przypisu, stosujemy skrót „Tamże”. Gdy bezpośrednio po dziele danego autora cytujemy kolejne jego dzieło, zamiast nazwiska autora piszemy: „Tenże". Identyczne zasady powtórnego cytowania stosujemy przy artykułach z czasopism, prac zbiorowych, w wydawnictwach źródłowych itp.:

1. J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, przeł. K. Sawicka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2010, s. 35.
2. Nowa audiowizualność – nowy paradygmat kultury?, E. Wilk, I. Kolasińska-Pasterczyk (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
3. Tamże, s. 55.
4. J. Fiske, Zrozumieć kulturę..., s. 73.

Tytuły częściej cytowanych edycji źródłowych, ewentualnie czasopism i wydawnictw zbiorowych, a także nazwy instytucji, takich jak archiwa czy biblioteki, po raz pierwszy piszemy w pełnym brzmieniu, podając w nawiasie dalej cytowany skrót („dalej cyt. ..."), np.: „Archiwum Państwowe w Toruniu (dalej cyt. APT)".

W przypadku cytowania po raz pierwszy publikacji obcojęzycznych - tytuł i dane bibliograficzne (miejsce wydania, tom, zeszyt itp.) podajemy w języku publikacji.

15. Daty w tekście i przypisach w pełnym brzmieniu zapisujemy cyfrowo, z zastosowaniem cyfr rzymskich dla miesięcy, np. 4 XII 1610 r. Słownej nazwy miesięcy używamy w przypadku, gdy nie jest podana data roczna, np. 6 sierpnia. Określenia roku i wieku skracamy po liczbie, przed liczbą piszemy w pełnym brzmieniu, np. "w 1618 r.", "w XVIII w.", ale: "w roku 1943", "w wieku XX". Nie używamy cyfr dla określeń typu: lata trzydzieste, podobnie w przypadku numeracji wojen lokalnych i światowych (druga wojna światowa).

Zapora ghost writing i guest autorship

Z  "ghostwriting” mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś wniósł istotny wkład w powstanie publikacji, bez ujawnienia swojego udziału jako jeden z autorów lub bez wymienienia jego roli w podziękowaniach zamieszczonych w publikacji.Z „guest authorship” („honorary authorship”) –  gdy udział autora jest znikomy lub w ogóle nie miał miejsca, a pomimo to jest autorem/współautorem publikacji.

Aby przeciwdziałać przypadkom „ghostwriting”, „guest authorship”, redakcja czasopisma wprowadza następujące procedury:

1. Redakcja wymaga od autorów publikacji ujawnienia wkładu poszczególnych autorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz kontrybucji, tj. informacji, kto jest autorem koncepcji, założeń, metod, protokołu itp. wykorzystywanych przy przygotowaniu publikacji), przy czym główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający manuskrypt.

2. „Ghostwriting”, „guest authorship” są przejawem nierzetelności naukowej, a wszelkie wykryte przypadki będą demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).

3. Redakcja wymaga informacji o źródłach finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów („financial disclosure”).

4. Redakcja dokumentuje wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce.